رنگ از رخ تمام قلم ها پريده است

گل کرده است عطر تو در هر بهانه ­ام

سر می­کشد صدای تو از هر ترانه ­ام

هر جا غزل شبیه غرور تو می­شود

تحریک می­شود هوس شاعرانه ­ام

در زمهریر غربت آغوش مخملت

تنهاترین پرنده­ ی بی ­آشیانه ­ام

گم می­شوم چو دود در این بادهای گیج

مهرت مرا اگر نرساند به خانه ­ام

ای شهسوار بخت مرا هم سوار کن

من زائر غریب همین آستانه ­ام

                                                           استانبول/ ۱۳۹۲