رنگ از رخ تمام قلم ها پريده است

 سایه­ی تو

سایه­ ی تو که می ­وزد

طعم گیلاس کوچه را پر می­ کند

و زمان

پشت خاطره­ ی برگ­ ها

جا می ­ماند.

هیچ­ کدام از کوچه ­های استانبول

         بوی شناسنامه­ ی کهنه­ ی مرا نمی­ دهند؛

                                      اما

سایه ­ی تو که می­ وزد

         همه ­ی لالایی ­های من

                            بیدار می ­شوند.

و خش ­خش گندم­ زارها

   پر از تخم بلدرچین می ­شود.